In de zomer van 2025 maken we een fantastische rondreis van ruim drie weken door het zuidwesten van de Verenigde Staten van Amerika. Eerder waren we al in de Rockies en in Florida. We rijden zo’n 4.000 mile met start en finish in Los Angeles en bezoeken verder onder andere de Grand Canyon, Zion, Las Vegas, Death Valley, Yosemite en San Fransisco.

Los Angeles

Op vrijdag 11 juli staan we op tijd op, ontbijten, pakken de laatste spullen in en lopen naar de bushalte. We nemen de bus van 9:30 uur en komen tegen 10:00 uur aan op Schiphol. Het valt reuze mee met de drukte. Om de een of andere reden konden we slechts drie van de vier online inchecken en dus moeten we alsnog op de luchthaven inchecken. Maar dat gaat lekker vlot, net als de bagage-inname en de douane en beveiliging.

Ook de vlucht verloopt soepel. We kijken wat filmpjes, lezen een boek en eten en drinken wat en voor we het weten landen we in Los Angeles om 14:30 uur lokale tijd. Met een douane-app kunnen we een lange wachtrij omzeilen. Erg handig hoewel een vergeten appel in de handbagage toch tot nog wat oponthoud zorgt. Vervolgens moeten we even zoeken naar de shuttle naar de autoverhuurder. En als we eenmaal doorhebben dat we daar gewoon een auto kunnen uitzoeken, laden we alles in en gaan we op weg naar ons hotel.

We rijden in 45 minuten naar het hotel inclusief diverse opstoppingen op Interstate I-405. Het hotel doet behoorlijk gedateerd aan en niet alles werkt goed. We laden snel de auto uit en gaan dan op zoek naar wat te eten. Dat vinden we bij een Calif Chicken Café vlakbij. We nemen het mee naar het hotel en eten het op in het ontbijtrestaturant. En dan, na een duik in het zwembad van het hotel en/of een douche, gaan we eindelijk slapen. We zijn immers al ruim 20 uur op de been.

We slapen een beetje maar zitten nog in het Nederlandse ritme en zijn dus vroeg wakker. Daarna dommelen we nog wat tot 7:00 uur en gaan dan ontbijten. Dat ontbijt valt wat tegen, maar we hebben nu gewoon trek. Omdat we zo vroeg opstaan, kunnen we ook mooi op tijd op pad. We rijden naar het oosten, maken even een stop bij een supermarkt en gaan dan op weg naar Canyon Lake Drive voor een mooie blik op de Hollywoodsign. Vervolgens kronkelen we nog wat verder voor nog een mooie plek maar Mulholland Drive blijkt afgesloten en we kunnen niet verder.

We kronkelen naar beneden naar Ovation Hollywood en parkeren daar de auto. Dit ligt aan Holleywood Boulevard, en dus ook aan de Walk of Fame. We slenteren wat rond, zien een hoop bekende sterren en ook een hoop toeristen, verkopers en rare figuren. We lunchen bij Johnny’s Rockets, een echte Amerikaanse diner.

Na de lunch rijden we over Sunset Boulevard richting zee. Dat valt wat tegen. We slaan af naar Rodeo Drive. Vlak voor de echte winkelstraat parkeren we en we lopen een rondje over de PC Hoofdstraat van Los Angeles. We struikelen over de dikke auto’s. Lucas geniet volop.

Vervolgens rijden we Venice waar we even de kanalen bekijken. Daarna gaan we door naar de Santa Monica Pier. We parkeren en lopen naar de pier. Wat een gekkenhuis is dat. Snel weer weg. We gaan nog even het strand op en nemen dan toch ook maar een duik in zee. Heerlijk!

In de file rijden we naar huis, We gaan even zwemmen in het zwembad bij het hotel. Daarna douchen we en dan gaan we eten bij de Cheesecake Factory. We moeten een tijdje wachten en het is al laat als we kunnen eten, maar het is de moeite waard.

Joshua Tree

We slapen weer niet al te best maar kunnen daardoor wel weer mooi op tijd op pad. Via de supermarkt rijden we naar het oosten via o.a. Interstates I-201 en I-10. Het duurt eindeloos voordat we Los Angeles en zijn voorsteden achter ons laten en tegen die tijd schijnt de zon ook volop.

Rond 11:00 uur komen we aan bij Joshua Tree National Park. We kopen een national park jaarpas en broodjes bij de Subways en gaan dan het park in. In de schaduw van het toiletgebouw bij de entree eten we ons broodje en smeren we ons in. Het is verzengend heet.

We rijden de Park Boulevard door het park. Een route van zo’n 60 mile langs alle bezienswaardigheden die start en stopt op 29 Palms Highway (CA-62). Wat een bijzonder park. Alsof je op de maan bent. Echt uniek en heel mooi om te zien. We wandelen door de Hidden Valley. Indrukwekkend maar man wat is het heet. Verderop maken we nog wat korte stops zoals Skul Rocket en Cactus Garden.

Rond 16:00 uur rijden we bij Twentynine Palms het park weer uit. We draaien naar het westen en rijden via de supermarkt naar ons hotel. En wat een gaaf hotel is dat. We checken in, pakken de auto uit en gaan eerst zwemmen. Lekker afkoelen. Daarna frissen we ons op en gaan we eten bij Snake Bite Roadhouse vlakbij het hotel. Een echte diner waar alles kan en mag maar waar we ook heerlijk eten. Als we bij het hotel aankomen gaan we slapen. We zijn bekaf.

Grand Canyon

We staan op tijd op, nemen nog even een duik, ontbijten, pakken de boel in en om 8:00 uur vertrekken we. We hebben een flinke rit voor de boeg en rijden vanaf The Field Stationnaar het oosten over de 29 Palms Highway (highway CA-62). Lange tijd verandert de omgeving nauwelijks tot we na ruim 2 uur bij de Colorado River aankomen. We steken de rivier over en rijden er een tijdje langs naar het noorden over highway AZ-95.

We lunchen onze broodjes bij een mooi plekje bij Bill Williams River National Wildlife Refugee. Omdat het ook in de schaduw erg warm is, rijden we snel weer door. Even later slaan we rechtsaf de Interstate I-40 op en verlaten we de Colorado River weer. Het landschap verandert dus ook en wordt weer droger. Wel kunnen we eindelijk een beetje doorrijden hoewel het wegdek dat op sommige delen niet echt toelaat. Ruim een uur later slaan we linksaf naar het noorden highway AZ-64 op richting de Grand Canyon en tegen 16:00 uur komen we aan bij ons hotel in Tusayan. We checken in en doen snel onze zwembroek aan om af te koelen in het, niet al te royale, zwembadje.

Het is overigens verre van helder en het stinkt naar rook, wat alles te maken heeft met de bosbranden op de North Rim. Hopelijk wordt dat de komende dagen beter, want zo zien we helemaal niets van de Grand Canyon. We eten ’s avonds bij We Cook Pizza and Pasta en hoewel het lekker smaakt, krijgt bijna iedereen vrijwel meteen last van zijn maag en darmen. Dat zet te denken.

’s Avonds gaan we nog even naar de Grand Canyon zelf. We zijn net de laat voor de zonsondergang en kunnen door de rook van de bosbranden sowieso niet zo ver kijken. Hopelijk gaat dat nog over de komende dagen. Wel zien we heel dichtbij een paar wapati (Elk) staan. Dat maakt al een hoop goed!

De volgende ochtend, onze eerste hele dag bij de Grand Canyon, rijden we op tijd naar Grand Canyon Village en ontbijten we bij Harvey House Café. Daarna gaan we even naar het visitors center. We doen vandaag de westelijke route. Dat betekent dat we onze auto parkeren vlak bij Harvey’s en de shuttle bus nemen richting Hermit’s Rest en onderweg bij alle haltes uitstappen. De zon schijnt, er is geen rook van de bosbranden op de North Rim. Het uitzicht is dan ook erg mooi. Wat een indrukwekkend beeld. We zien naast de canyon zelf ook klifchipmunk – een soort eekhoorn. Eentje poseert zelfs.

Rond 12:00 uur zijn we weer in village terug, we doen een boodschapje en lunchen een broodje. Dan rijden we terug naar het hotel en gaan we lekker afkoelen in het zwembad. Langzaam betrekt het en volgens de voorspellingen gaat het later regenen en onweren. Voorlopig ziet het er alleen dreigend uit.

We gaan redelijk op tijd eten bij Big E steakhouse. Dat is best ok. Daarna rijden we nog een keer naar village. Het regent en onweert. Vooral om ons heen maar toch ook wel in de village. Rond 19:30 uur lijkt het min of meer droog en schijnt de zon zelfs, dus misschien kunnen we nu wel de zonsondergang zien. We lopen snel naar Mather Point en terwijl het aan bijna alle kanten onweert en regent, staan wij droog en zien we de zon ondergaan. Prachtig!

De volgende ochtend voelt het wat koeler door de regen van gisteren. Als we, weer redelijk vroeg, opstaan, eten we een broodje en gaan we op pad. We rijden naar Grand Canyon Village en slaan rechtsaf naar het oosten om nu dat deel van de Grand Canton te verkennen. Dit keer geen shuttlebussen en we rijden de ca 20 mille over de Dessert View Drive zelf. We stoppen bij de diverse interessante punten voor weer mooie en net andere beelden van de Grand Canyon. Om 10:30 uur komen we aan bij de watchtower, het eindpunt van de route.

We kopen een broodje en rijden rustig terug naar de village. Onderweg bij een van de vele mooie uitzichtspunten genieten van ons broodje en het uitzicht. Daarna gaan we terug naar het hotel en even lekker zwemmen en afkoelen. Tot cinrca 16:00 uur want dan komen er donkere wolken en begint het te regenen. In de stromende regen rijden we terug naar de village om te gaan eten bij Yavapai Tavern en dat is best ok.

Page

De volgende ochtend staan we (weer) op tijd op, en gaan we eerst ontbijten bij de Foodie Club. Lekker een grote bak yoghurt met vers fruit. We lopen terug naar het hotel, pakken in en checken uit. En dan op pad. We rijden naar het noorden en oosten over highway AZ-64 en dus een deel dezelfde route als gisteren. Bij Cameron draaien we naar het noorden highway AZ-89 op. Diverse keren stoppen we voor mooie uitzichtspunten op de Grand Canyon.

Bij Bitter Spring draaien we af naar highway AZ-89A richting de North Rim. Er staan borden dat we op een gegeven moment niet verder kunnen vanwege de bosbranden, maar wij hoeven niet zover. Na 13 mile komen we bij Navajo Bridge. Hier zouden we met wat geluk Californische Condors moeten kunnen zien en inderdaad: we zien er twee. We genieten van deze best lelijke, maar indrukwekkende vogels, eten een broodje en gaan we terug naar Bitter Spring. Hier moeten we eindeloos wachten tot we verder kunnen wegens wegwerkzaamheden. Ruim een half uurt later komen we aan bij ons hotel.

We checken in, pakken uit en duiken het zwembad in. Heerlijk verkoelend. ‘s Avonds gaan we eten bij Barnyard, dat is best lekker maar niet super. En dan gaan we op tijd slapen.

We ontbijten in het hotel en gaan via de Subways naar het oosten over de highway AZ-98, US-160 en US-163. Na twee uur rijden komen we aan bij een volgend hoogtepunt van onze reis: Monument Valley. En het is mooi. Zeker het eerste deel. Zoals in de film zeg maar. We rijden twee uur rond, eten ons broodje en rijden dan weer de twee uur terug naar Page. Snel zwembroek aan en het water in om af te koelen. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we eten bij Sunset 98 vlak bij het hotel. We eten heerlijk. Op de rit terug naar het hotel stoppen we nog even bij de Glen Canyon Dam Overlook. Leuk en ook druk bezocht. En dan is het tijd om nog even te lezen en te gaan slapen.

We staan niet al te vroeg op en het is meteen druk bij het ontbijt. Na het ontbijt rijden we een kwartiertje naar ons volgende uitstapje: Antelope Canyon. Hier lopen we onder begeleiding van een Navajo gids door de (lower) Antelope Canyons. Het kost wat, maar dan heb je ook wat! Echt heel erg mooi.De wandeling door de canyon duurt maar een klein uurtje maar toch zijn we pas tegen lunchtijd weer in Page.

We doen een klein boodschapje en gaan lunchen bij de Barnyard waar we twee dagen eerder dineerden. Speciaal voor Daniel zodat hij een uitgebreid toetje kan nemen (als lunch). De middag brengen we door in het zwembad en daarna gaan we op tijd eten, dit keer bij Gone West Family Restaurant ook vlak bij het hotel. Dat is best ok hoewel niet zo goed als gisteren.

Na het eten rijden we naar Horseshoe Bend, een paar mile verderop. Het is er erg druk. Veel mensen komen nog aan. Om Horseshoe Bend te bekijken bij zonsondergang wat erg mooi schijnt te zijn. Veel mensen vertrekken juist wat misschien met de erg dreigende wolken te maken heeft. Enfin, het blijft droog en Horseshoe Bend is heel erg mooi (bij ondergaande zon). We rijden terug en gaan slapen. Morgen nieuwe avonturen.

Las Vegas

We staan redelijk op tijd op, pakken in, checken uit en gaan op pad. We rijden in minder dan twee uur via de UT-89 naar Mt. Carmel Junction waar we naar het westen afslaan op de UT-9 richting Zion National Park. De weg, tevens toegangsweg tot het park, is heel erg mooi. We kronkelen en gaan door een lange tunnel en stoppen diverse keren om te kijken en zien zelfs een bighoornsheep die vrij zeldzaam is.

We rijden door naar het bezoekerscentrum bij de zuidelijk ingang en nemen vandaar de shuttle helemaal naar het einde van de vallei: de Tempel of Sinawava. Het is echt adembenemend mooi hier! We zien Californische condors hoog in de lucht.

Het plan was om met de bus halte voor halte af te zakken, maar omdat we dan veel moois onderweg gewoon voorbij rijden, besluiten we te lopen naar de Lodge (stop 5). Dat is ruim 5 km licht dalend. Onderweg zien we meer condors en ook een muildierthert.

Vanuit de lodge nemen we de bus naar het bezoekerscentrum en dan rijden we in een half uurtje naar onze overnachtingsplaats. We slapen in een huifkar op Zion Wildflower Resort. We checken in en gaan eerst zwemmen. Daarna gaan we eten bij de River Rock Roasting Company. Daniels pizza valt tegen maar onze cheeseburgers zijn echt heel erg lekker.

De volgende dag kunnen we geen ontbijt krijgen op de camping omdat degene die dat zou moeten maken er nog niet is. Vreemd, maar goed, we checken uit en gaan weer op pad. In La Verkin kopen we wat te eten en we rijden vervolgens over de UT-9 en de I-15 zo’n anderhalf uur naar het zuiden. Daar slaan we af richting het oosten op de NV-169 en even verderop draaien we de Valley of Fire Hwy op, om het gelijknamige State Park te bekijken. We rijden door het park, stappen af en toe even uit en hoe mooi en bijzonder het ook is, het is te warm om echt erop uit te gaan. Veel wandelpaden zijn ook afgesloten vanwege de hitte!

We rijden het park uit en draaien de I-15 weer op en rijden al snel Las Vegas in. Vervolgens moeten we de hele stad nog door want ons hotel is helemaal in het zuiden. We checken in, en plonsen in het zwembad. Heerlijk een paar uurtjes afkoelen. Rond 17:30 uur rijden we via een supermarkt naar de Black Bear Diner waar we weer lekker eten.

Vervolgens rijden we door naar het hart van Las Vegas. We parkeren in de garage bij het Caesars Palace. Het kost heel wat moeite om dit enorme hotel / casino / winkelcentrum uit te komen en vervolgens nog veel meer moeite om de sphere te bereiken. Eenmaal gelukt is dat best mooi. We lopen vervolgens langs Venetie en de EIffeltoren en eindigen bij de fonteinen van het Bellagio. Dan snel terug naar de auto en op de weg naar het hotel stoppen we even bij het “ Welcome to Las Vegas” bord. Net als tientalle anderen overigens. Las Vegas is een logische stop in ons rondje, maar voor mij hoeft het niet.

We slapen zowaar uit en staan rond 8:00 uur op. Na het ontbijt rijden we via I-11 naar de Hoover Dam. Een indrukwekkend bouwwerk. Rond 12:00 uur komen we weer bij ons hotel aan. We droppen de spullen en halen een broodje bij de subways. En daarna gaan we naar een winkelcentrum vlakbij ons hotel en lopen we een rondje en kopen we een broek en een paar schoenen. Rond 15:00 uur zijn we weer bij het hotel en gaan we lekker zwemmen om af te koelen en bij te komen van een paar drukken dagen. ‘s Avonds eten we een heerlijke hamburger bij Slater’s 50/50 Silverado Ranch.

Death Valley

We staan om 7:00 uur op, ontbijten en pakken in. Via de Subways rijden we in het westen Las Vegas uit over de NV-160. We rijden zo’n anderhalf uur en komen dan bij Death Valley National Park. We kronkelen door de bergen over de CA-178 en Badwater Road en zien vooral zand en stenen en dorre struikjes. Verderop rijden we door een brede vallei. We zien steeds minder stuiken en meer zand en stenen. Na een tijdje komen we aan bij Badwater Bassin, een groot drooggevallen meer met zand en zout op de bodem en tevens het laagste punt van Noord-Amerika met een “hoogte” van 85 meter onder zeeniveau. Een mooie stop en we lopen even over de zand/zout. Het is heel erg warm buiten.

Via de Artist Drive komen we bij Furnace Creek Inn waar we rechtsaf slaan de CA-190 op. Na 4 mile parkeren we en lopen we naar Zabriskie Point vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de vallei. Daarna terug over de CA-190 en naar het bezoekerscentrum. We halen we informatie, eten een broodje, drinken heel veel water en rijden verder.

Een tijdje later komen we bij de Mesquite Flat Sand Dunes waar we ook even kort uitstappen. Buiten is het ondertussen boven de 40 graden dus we rijden snel verder. Bij Lone Pine draaien we de US-395 op naar het noorden. Deze weg volgen we tot we rond 18:00 uur aankomen bij June Lake. We checken in bij ons hotel: een look-a-like Oostenrijks Alpenhotel maar wel wat vergane glorie. We eten aan de overkant bij Tiger Bar & Café wat en doen dan nog een spelletje voordat we gaan slapen. Het was een lange dag.

Yosemite

We doen direct na het opstaan een boodschapje en ontbijten daarna op de hotelkamer. Daarna pakken we in en gaan we op pad. Na ruim 11 mile draaien we af van de US-395 richting Yosemite. We rijden over de Tioga Road die over de gelijknamige pas gaat. Een pas op ruim 3000 m hoogte die ook alleen hoog zomer open is.

De route is adembenemend mooi. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. We stoppen regelmatig. Voor een blik, een foto of een korte wandeling. We lunchen onderweg halverwege de Tioga Road een best smakelijke hamburger bij de Tuolumne Meadows Grill. We zien tijdens onze stops en wandelingetjes diverse eekhoorns, chipminks en/of marmotten. En een paar keer een muildierhert.

Bij de Yosemite Creek hebben we ook een korte stop en de jongens bedenken dat ze hier door de rivier moeten lopen, klimmen en zelfs erin moeten gaan. Beetje fris maar wel lekker. Er loopt een muildierhert enkele meters achter de badende mannen langs door de rivier. Totaal niet onder de indruk van onze mannen.

Rond 16:00 uur komen we aan bij de Yosemite View Lodge. We checken in, pakken de auto uit en gaan eerst zwemmen. Later eten we in The River Restaurant bij het hotel. Dat smaakt best goed. We rijden nog even naar Yosemite Village, een half uurtje, om een paar boodschapjes te doen en zijn rond 21:00 uur weer thuis. Tijd om te gaan slapen.

We staan de volgende dag rustig aan op. Even bijkomen van een paar lange (rij)dagen. Om een uur of 9:30 gaan we op pad. We rijden naar Yosemite en moeten zeker een kwartier wachten bij de toegang. We rijden naar de Valley en slaan dan rechtsaf richting Wawona. Na een paar minuten komen we aan bij een groot parkeerterrein dat afgeladen vol staat. En terecht, je heb een prachtig uitzicht op de Valley. Omdat vlak na dit punt een tunnel begint, heet dit punt heel toepasselijk “tunnel view” .

Na het uitzicht en de tunnel rijden we nog zo’n twintig minuten door en daarna slaan we links af richting Glacier Point. We kronkelen flink omhoog en hebben soms mooie uitzichten. Pas aan het einde, bij Galcier Point en vlak ervoor is het uitzicht echt spectaculair. We genieten, eten wat kleins en rijden weer een half uur terug.

We slaan dan links af richting Wawona. Na een halfuurtje, vlak voor de uitgang van het nationale park, parkeren we de auto en nemen we de shuttlebus naar Mariposa Grove. Hier lopen we een uurtje om te kijken naar de enorme sequoia’s die hier groeien. We hoeven niet helemaal naar Sequoia National Park om deze reuzen te zien dus.

Via de supermarkt bij Wawona rijden we terug naar ons hotel. Nog even snel een duik in het zwembad en dan naar The River Restaurant waar we weer heerlijk eten. We gaan op tijd slapen omdat we morgen vroeg op willen.

De wekker gaat om 6:30 uur en iets over 7:00 uur rijden we weg bij het hotel. We hopen zo de wachtrij bij de ingang van Yosemite te ontlopen en de grote meute in het park zelf voor te zijn. Bij de ingang hoeven we vrijwel niet te wachten dus dat is gelukt, maar in het park is het al heel erg druk. Alle parkeerterreinen staan al helemaal vol en overal lopen en rijden mensen.

We parkeren bij Currry village en lopen vandaar naar Mirror Lake. Het meer staat grotendeels, maar niet helemaal, droog, zodat we toch nog enige weerspiegeling van de bergen erin kunnen zien. Best mooi bij de opkomende zon. En die zon begint het ook iets aangenamer te maken want het is nog gaan 15 graden buiten. Best even wennen na de hitte van de afgelopen dagen,

Na anderhalf uur zijn we terug. We eten wat en nemen de shuttle naar Yosemite Falls. Hier lopen we in een kwartiertje naar boven naar een burg met een prachtig uitzicht op de waterval. En natuurlijk willen de jongens ook naar de waterval zelf klauteren. Net al velen anderen overigens.

Het kost wat tijd en moeite maar we komen er. De mannen nemen een korte duik in het koude meertje aan de voet van de waterval en dan dalen we weer af. We nemen de shuttle naar El Capitan Meadows, kijken even rond en genieten van het uitzicht. Met de volgende bus gaan we terug naar de auto. We halen wat te eten en eten dat op, op een bankje vlak bij de auto.

Vervolgens rijden we een rondje door de village om te stoppen bij Bridalveil Fall. Gelukkig hebben we snel een parkeerplekje en we lopen het eindje omhoog met uitzicht op deze waterval. Door de wind waait het water van de waterval soms weg zodat er dan geen water beneden komt. Genoeg gezien. We rijden terug naar het hotel waar zo rond 15:30 uur aankomen. We gaan lekker zwemmen en daarna nogmaals eten in ons stamcafé The River

San Fransisco

We rijden een beetje op tijd weg bij de View Lodge. Het eerste uur rijden weover de CA-140 nog door een mooie omgeving maar daarna rijden we over de CA-140 door eindeloos (gele) grasvelden of door (eindeloze) industrieterreinen. Niet echt inspirerend.

Iets na 12:00 uur stoppen we om te tanken en een broodje te eten bij de Subways. Een kwartiertje later stoppen we nogmaals om wat boodschappen te doen bij een Target. Daarna rijden we door en tegen 14:00 uur komen we aan bij de Oakland Bay Bridge. We doen een uur over die paar mile over de brug, alles staat muurvast. En dat op zondag midden op de middag.

Uiteindelijk komen we aan de overkant en rijden we naar ons hotel. We checken in en gaan op pad. Maar eerst een trui aan, want het is hier maar 20 graden en dat is veel minder dan wat we tot nu toe hebben ervaren. We lopen naar het park Presidio vlak bij ons hotel. Hier lopen we wat rond en we beklimmen de ca. 3 miljoen treden van de Lyon steps. Het uitzicht maakt het de inspanning waard.

Tegen 17:30 uur zijn we weer in het hotel en vandaar gaan we meteen door naar het restaurant. Daar aangekomen, blijkt dat we alleen buiten kunnen zitten. Nou, zo lekker weer is het niet. We zoeken dus een ander restaurant en komen uit bij Milo’s Meze, een Grieks restaurant waar we erg lekker eten.

Na een wat onrustige nacht, met een actieve brandweerkazerne om de hoek en actiwf wietgebruik bij de buren, staan we rond 7:30 uur op. We halen “ontbijt” – een voorverpakt cakeje en een sapje – bij de receptie en halen daarna onze fietsen op vlakbij ons hotel.

We fietsen richting de kust en zien de Golden Gate Bridge en Alcatraz beide nog deels in de mist. Daarom rijden we eerst langs de kust naar het oosten naar Fisherman’s Warf. Een hele toestand met winkeltjes, eettentjes, een hoograd en, en daar komen we voor, luidruchtig zonnende zeeleeuwen.

Vervolgens rijden we naar Chinatown en dat betekent dat we flink moeten klimmen. We lopen wat door de hoofdstraat van Chinatown, Grant Avenue, en rijen dan naar het einde van de kabeltram op de kruising van Market Street en Powell Street. Met de hand wordt de tram op een soort draaischijf gedraaid. Geinig.

We eten een prima hamburger bij The Melt op Market Street en rijden dan naar het noorden over Leavenworth Street naar de kruising van Lombard Street. Die straat is grotendeels breed en druk, maar op dit punt een bezienswaardigheid omdat hij met een flink aantal zigzagbochtjes een groot hoogteverschil overbrugt.

We rijden terug naar de kust en naar het westen, met flink wind tegen, helemaal naar de Golden Gate brug, die ondertussen schittert in het zonlicht. Middels een flinke klim rijden we omhoog naar de burg. En daarna weer naar beneden, en via Presidio naar het zuiden. En weer omhoog. We hebben deze ene dag in San Fransisco op de fiets meer bewogen dan de twee voorgaande weken in totaal.

Na wat kilometers omhoog en naar beneden komen we aan bij onze laatste bestemming: de Painted Ladies. Een paar schattige huisjes in allerlei kleuren. We kijken er even naar vanaf het park aan de overkant en rijden vervolgens over Steiner Street terug naar de fietverhuurder. Thuis nemen we een douche en een koud drankje. Dat hebben we wel verdiend. En dan gaan we lekker eten bij Perry’s on Union. En lekker is het!

HW1

We staan op tijd op en ontbijten bij Mel’s Drive-in om de hoek van het hotel. Het smaakt goed maar met die Amerikaanse porties blijft een flink deel over. Daarna checken we uit bij het hotel en rijden we naar het zuiden dwars door San Fransisco over de US-101 en I-280. Bij Pasifica komen we op de iconische Pacific Coast Highway, ook wel Highway 1 genoemd, (CA-1) en die blijven we volgen bij Monterey.

In Monterey hebben we net na de lunch een walvisboottocht geboekt. We varen om 13:30 uit en varen eerst ruim een half uur tegen de golven en wind in. Daarna komen we in het gebied waar de walvissen zouden moeten zitten, mede gelet op de andere boten die er al liggen en naar toe varen. En inderdaad zien we al snel diverse bultruggen. Erg indrukwekkend! Ook zien we een paar zeeleeuwen zwemmen en albatrossen vliegen en zwemmen.

Na ruim een uur gaan we weer richting kust maar niet voordat een van de bultruggen nog even uit het water springt. Bij de haven zien we een aantal zee-otters en ook die kunnen we dus van ons lijstje afstrepen. In een kwartiertje rijden we naar ons hotel waar we inchecken. Snel de zwembroek aan en in het overdekte en verwarmde zwembad. Nou ja verwarmd… de onverwarmde zwembaden tot nu toe waren warmer!

Even douchen en dan lekker eten bij Monterey Cookhouse. We doen daarna nog even een boodschapje en een spelletje en dan gaan we lekker slapen.

Als we wakker zijn, ontbijten we de gisteren gekochte broodjes en fruit, pakken we in en checken we uit en gaan we rond 9:15 uur op pad. We rijden een half uur naar het zuide over CA-1 naar Bixby Bridge, een bijna 100 jaar oude brug en veel bekeken punt op HW1. Onderweg genieten we van het uitzicht op diverse punten. Daarna draaien we om, we kunnen niet verder wegens een landslide die CA-1 al ruim een jaar verderop blokkeert.

Terug in Montery gaan we naar het oosten en even later draaien we US-101 op naar het zuiden. Deze wegen volgen we zo’n 3 uur. Vlak na Paso Robles slaan we af naar het westen CA-46 en iets verderop gaan we weer de kustweg CA-1 op. Naar het noorden. Een kwartiertje verderop ligt Piedras Blancas en hier gaan we zee-olifanten kijken. Net al tientalle andere toeristen. De zee-olifanten liggen lekker in de zon, bewegen nauwelijks, maken vreemde geluiden en het stinkt er vreselijk. Maar wel leuk om te zien.

We gaan terug naar het zuiden over HW1. We zien een zee-arend zitten, ver weg, en zien talloze bruinstaardbuizerds vliegen. Het kost ons nog tweeeneenhalf uur voordat we in Santa Barbara bij ons hotel aankomen zo rond 17:00 uur. We checken in en duiken snel in het, lekker warme, zwembad. Daarna kleden we ons aan en gaan heerlijk eten bij The Anchor Rose in de haven op nog geen 10 minuutjes lopen van het hotel. Daarna verkennen we nog even het strand en dan gaan we terug naar het hotel.

We ontbijten rustig aan de volgende ochtend en dat is deze keer best te doen. Daarna pakken we onze strandspullen en lopen we de 100 meter naar de zee. Hier is meteen een strandje maar dat ligt ook naast de haven en daarom lopen we nog een goede 20 minuten verder richting de “east beach”. Een fijn zandstrand met meer dan 10 volleybalvelden.

We nemen een duik in het best koude water, drogen wat op en gaan dan volleyballen. Daarna nemen we nog een duik en drogen we op in de zon. Volgens de weersverwachtingen is het slechts 20 graden (Celsius) en met een klein beetje wind en de koude zee maakten we ons wel wat zorgen, maar het is heerlijk.

Om 12:30 uur gaan we lunchen bij Reunion Kitchen aan het strand. We moeten even wachten, maar het eten smaakt erg goed. Na de lunch doen we nog een duik, ballen we nog wat en lezen we nog een boekje en dan lopen we terug naar het hotel. Omdat er ondertussen wat meer wind is, voelt het toch wat fris en het warme zwembad bij het hotel is dan erg aangenaam.

Nadat we ons hebben opgefrist gaan we, net als gisteren, eten bij The Anchor Rose. Het smaakt weer erg goed alleen hebben we er vandaag gratis live muziek bij van bedenkelijke kwaliteit. Nou, het is niet anders. We halen nog even een paar grote flessen water en gaan dan naar het hotel.

Als we wakker worden is het bewolkt. Dat hadden we nog afgesproken op onze laatste vakantiedag. We nemen dus de tijd om te ontbijten en ons klaar te maken en dan, dan begint de zon te schijnen. We lopen naar het strand, gaan lekker volleyballen en nemen een verfrissende duik.

Ondertussen zijn de straten van Santa Barbara volgestroomd voor het “Old Spanish Days Fiesta” een beetje vergelijkbaar met bijvoorbeeld Koningsdag. Vanochtend staat de parade op het programma. Een hele stoet muziekanten, danseressen, paarden, al dan niet met wagen en nog veel meer trekt voorbij. De hele stad is ervoor uitgelopen en de mensen klappen, zingen mee en juichen voor de optocht. Mooi om mee te maken.

We lunchen bij Chads Café aan het strand zodat we niets van de parade hoeven te missen. Daarna gaan de jongens naar het hotel en het zwembad en gaan wij nog even naar het strand. Aan het einde van de middag zijn we allemaal weer in het hotel, frissen we ons op en gaan we nog een laatste keer eten bij The Anchor Rose.

We hebben de wekker op 7:00 uur gezet en staan op met alles wat daarbij hoort en rijden om 8:30 uur weg. We rijden over de US-101 naar het zuidoosten naar Los Angeles. Met wat vertraging komen we rond 10:15 uur aan bij het punt waar we de auto inleveren. Met de shuttlebus van het verhuurbedrijf gaan we naar het vliegveld. In no-time checken we in en gaan we door de beveiliging en douane. Dat ging echt soepeltjes. We eten wat op de luchthaven en gaan naar de gate. We vertrekken een half uur later dan gepland maar door flinke wind in de rug halen we dat helemaal in en landen we om ongeveer 9:00 uur weer op Schiphol. Met de bus gaan we naar huis.

Het zit erop. Een langgekoesterde droom is uitgekomen. Wat een mooie reis. Wat heben we veel gedaan en gezien.

Tijd voor een paar conclusies. De natuur in het zuidwesten van Amerika is adembenemed mooi. Wij zijn meer van de natuur dan van de steden. Het was soms heel erg warm en ook heel erg druk. Amerikanen kunnen niet autorijden. En het eten viel heel erg mee.